شعر : هزار افرین بر سیاست مدار

  سیاسَت  سیاسْت !

هزار آفرین بر سیاست مدار                                      که نه دزد باشد نه چون گرگ هار       

فروتن فدا کارفردی امین                                        نه چون لاشه خواری که کرده کمین

به دامش مشو چون سیا سَت سیا سْت                            مکن خویش برده چو پر از ریا ست

ز شادیِ مردم تو خشنود باش                                              وکیلی خردمند و پر سود باش

چو دستی بگیری مگو پا ببوس                                            منه هیچ منت مشو اُختپوس

به فریاد کشور برس ای دلیر                                                 که پژمرد دلها , بر آمد نفیر 

پلید است و پست آن سیا ست مدار                                            نمایش چو موسا خفایش چو مار  

ندارد به جز پند (نادر) نشان                                                 دلا تا توانی به دل آن نشان

 

 

مشو شاد هرگز بر مرگ

می خوار ایام

 

می خوار ایّام

دلم آزرده شد از خارِ ایّام                  نخواهم بشنوم اخبار ایّام

به مولانا قسم قلبم گرفته                   از این نامردمان غَدّار ایّام

چو سعدی می نشینم در کجاوه                  گلستانی روم از غار ایّام

زفردوسی بگیرم نوشدارو                   که زخمی گشته ام از مار ایام

چو حافظ می روم کنج خرابات               همه افشا کنم  اسرار  ایّام

رباب رودکی دردست گیرم                     ببویم مولیان جوبار ایّام

پیاله گیرم از، دستان خیّام                     گُسارم تا شوم می خوارایّام

 به یاد کودکی بی غم بخندم             به دور از این همه بی عار ایّام

 

 

بدان (نادر) تلاش  راستجویان                 درآخر می کشد پتیار ایّام

 

دریغ از آن کودک - ویرایش نخست

دریغ از آن کودک و نو باوه است

 که مغزش  انبار  ترس و یاوه است

دریغ از این درس های  بی ‌شمار

که بی ارزش بود و  در حدّ  شعار

 

بر گرفته از وبلاگ دکتر نادر نوری کرمانشاه

مگر خواب است ازراییل انگار

یلدای بد اخلاق

سوال دارم از خدا 2

 

 سوال از خدا

 

سوال دارم از خدا که آفریده این بشر                 

  چرا عدالت گم شده در این جهان پر شَرر

همیشه این پرسش مرا ، به سوی فکرت می بَرد                 

جواب من چه می شود بگو نَگردم در به در

یکی زِ گُل کامش به دل، دگر شود نانش ز گِل                 

یکی فرا انسان شود دگر شود خر تر زخر

یکی ندارد نان شب عیال او در تاب و تب                 

  دگر بَرد سد گنج زر بدون یک توپ و تشر

خدا بده به ما جواب که کم شود این التهاب                      

چرا چَرد یک بی خرد دگر خورد خون جگر

بس است (نادر) دم مزن سکوت شب بر هم مزن             

خدا که گفته لَا وَزَرَ¹ سزایشان قعرِ سَقر

 دکتر نادر نوری آذر 96

کمان بر من کشید آن یار شرزه

 

             کمان بر من کشید آن یار شرزه         

    

               تـنم  از ترس  او آمد به لرزه

 

 

 

            نمی دانم چرا یارم  چنین است    

          

                     گهی از غم کشد گاهی به غمزه

 

 

 

 

دکتر نادر نوری آذر ماه 96

 

 

دلم خوش بود به یاری وفادار

فراق ماه

دلم خوش بود به یاری وفادار            فروغم بود چون ماهی شب تار

به یک باره فرو شد ماه تابان            زفقدانش  جهانم شد اسف بار

نمی دانم کنون روز است یا شب         عزادارم عزا دارم عزا دار

 دکتر نادر نوری آذر 96

زهر جبر

 چو نوزادی که به جبر از زهدان جهید 

 جهان هم ناله کرد و آمد پدید 

 فغانی از ازل  اندر هر ذره است 

 که  هستی زهر جبر است و باید چشید 

 دکتر نادر نوری آذر 96